Υπάρχει μια συνομιλία στην Μπαγκαβαν Γκιτα, το ιερό βιβλίο των Ινδιών, μεταξύ του Κρίσνα που είναι ένας φωτισμένος δάσκαλος και του μαθητή του Αρτζούνα σχετικά με τη ζωή και τον θάνατο.

Λέει ο Κρίσνα: Αρτζούνα, ότι σε απασχολεί περισσότερο κατά τη διάρκεια της ζωής σου, αυτό θα σκέφτεσαι και τη στιγμή του θανάτου. Γι’ αυτό να σκέφτεσαι εμένα, ώστε τη στιγμή εκείνη να έρθεις σε μένα.

Το σε μένα σημαίνει την συνείδηση του Κρίσνα και όχι το πρόσωπο. Είναι όπως στη Χριστιανική θρησκεία ο Ιησούς είναι το πρόσωπο και ο Χριστός είναι η κατάσταση συνείδησης του Ιησού. Δηλαδή η ένωση του με τη θεϊκή του φύση.

Έτσι, το ίδιο ισχύει για κάθε άνθρωπο. Αυτό που τον απασχολεί περισσότερο στη διάρκεια της ζωής του θα τον απασχολεί και στο θάνατο.

Και αν δεν φροντίσεις στη διάρκεια της ζωής σου να νιώθεις ικανοποίηση, να νιώθεις πλήρης, ούτε την ώρα που θα πεθαίνεις θα γίνει μαγικά κάτι διαφορετικό.

Ζεις τη ζωή σου όπως συνήθιζαν οι γονείς σου, όπως ζει ο πολύς κόσμος, ή σ’ ενδιαφέρει να βρεις τον τρόπο που θα νιώσεις πληρότητα;

Γιατί αν δεν το έχεις καταλάβει, ότι κι αν κάνεις στη ζωή σου πίσω από κάθε πράξη σου αναζητάς αυτήν την πληρότητα. Και δεν σταματάς, μέχρι να την βρεις.

Ή έχεις εγκαταλείψει την ιδέα ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ, γιατί δεν ξέρεις πως θα την επιτύχεις; Και γιατί δεν ρώτησες ποτέ;

Αν η πληρότητα είναι κάτι ανέφικτο, τότε γιατί η φύση μας φύτεψε αυτή την ανάγκη, αυτή την αναζήτηση;

Αν νομίζεις ότι τα προβλήματα σου είναι η αιτία που δεν νιώθεις πληρότητα, τότε γιατί όσοι δεν έχουν προβλήματα χάνουν το ενδιαφέρον τους για τη ζωή και μερικοί απ’ αυτούς αυτοκτονούν;

Μήπως αυτό σημαίνει, ότι η πληρότητα είναι κάτι που μπορείς να νιώσεις ανεξάρτητα από τις εξωτερικές συνθήκες; Ότι μπορείς να το βιώνεις σε καλούς καιρούς και σε κακούς καιρούς;

Τη στιγμή που θα αισθάνεσαι τον θάνατο να έρχεται λοιπόν, τί θα έχει σημασία περισσότερο για σένα; τα προβλήματα σου; τι δουλειές έχεις αφήσει σε εκκρεμότητα; τα πλούτη σου; η αδικία του κόσμου; ή η προσπάθεια σου να πάρεις μια ακόμα αναπνοή;

Μήπως αυτό που μετράει εκείνη τη στιγμή αλλά και σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής σου είναι το ΤΙ ΝΙΩΘΕΙΣ;

Έχει σημασία να κτίσεις το σπίτι των ονείρων σου; ή έχει σημασία το τί νιώθεις κατά τη διάρκεια της προσπάθειας και όταν θα το έχεις τελειώσει; Γιατί κατά τη διάρκεια που έχεις εκνευριστεί που δεν ήρθε ο μαραγκός να σου φτιάξει το παράθυρο, μπορεί να έρθει και ο θάνατος.

Έχει σημασία να τρως, ή έχει σημασία να τρως και να είσαι γεμάτος ευγνωμοσύνη χωρίς να σκέφτεσαι ταυτόχρονα κάτι άσχετο με το φαγητό;

Αν όλη την ημέρα είσαι τοξινομένος με ανησυχία και αβεβαιότητα, νομίζεις ότι θα έχεις το βράδυ έναν γλυκό ύπνο;

Ο ύπνος και ο θάνατος μοιάζουν πολύ. Και όπως πριν τον ύπνο, θα ήταν καλό για σένα να πετάξεις από πάνω σου όλες τις ανησυχίες, μήπως και πριν πεθάνεις, αυτό που έχει σημασία είναι, να μπορείς να φύγεις ανάλαφρος χωρίς να σε κρατάει κάτι πίσω;

Μπορεί αυτό που σε κρατάει πίσω να είναι η αγάπη των δικών σου. Αλλά η ΑΓΑΠΗ υπάρχει πριν από τις σχέσεις και μετά από τις σχέσεις και όταν δεν θα υπάρχουν αυτοί που αγαπιούνται. Ποια αγάπη θέλεις; Η συνήθεια, η προσκόλληση στην αγάπη αυτών που ξέρουμε είναι ισχυρή. Αλλά όταν επιζητάς ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ που δεν συνδέεται με καταστάσεις και πρόσωπα, τότε έχεις και αυτή την αγάπη και την αγάπη των αγαπημένων σου, χωρίς όμως τον πόνο του αποχωρισμού.

Καθώς μας τίθεται το ερώτημα για το τι θα θέλαμε να νιώθουμε τη στιγμή του θανάτου, ενώ είμαστε ζωντανοί και υγιείς, μπορεί να περιγράφουμε τη στιγμή με τα πιο όμορφα χρώματα.

Υπάρχει όμως πιθανότητα να φύγουμε σε μια στιγμή πόνου ή σύγχυσης. Τότε ίσως θα πρέπει να έχουμε στον νου μας ένα γρήγορο και ισχυρό σύμβολο, που να είναι εύκολο να το ανακαλέσουμε.

Πιθανόν να έχουμε πολλά σύμβολα που μας εμπνέουν. Θα εξυπηρετούσε όμως να βρούμε το κορυφαίο σύμβολο που δίνει ζωή σ’ όλα τα άλλα.

Γι’ αυτό έχει νόημα η επόμενη ερώτηση-αναζήτηση:

«Τι είναι αυτό που θα μπορούσες να αγαπήσεις με όλο σου το είναι; Κάτι που να άντεχε στο χρόνο, ακόμα και στο θάνατο; «